Μία τόσο σύντομη λέξη, μόλις δύο συλλαβές. Συνήθως οι πρώτοι φθόγγοι που βγαίνουν από το στόμα ενός μωρού. Κι όμως μέσα σε αυτή της την απλότητα, κρύβεται ένα συνονθύλευμα εννοιών.
Τι θα απαντούσατε εσείς σε ένα παιδί που θα σας ρωτούσε: Τι σημαίνει η λέξη μαμά;
Νομίζω ότι κανείς σχεδόν, δεν θα απαντούσε την κυριολεκτική σημασία, που είναι ο
θηλυκός γονέας, όμως θα προσπαθούσε με κάποιο τρόπο να περιγράψει τη λέξη,
χρησιμοποιώντας συναισθήματα.
Άραγε τι σημαίνει για σας ¨μαμά¨; Και από ποια σκοπιά απαντάτε σε αυτό το ερώτημα. Από τη αυτή του γονέα, ή από αυτή του παιδιού;
Ρωτώντας λοιπόν και εγώ, και κάνοντας μία εσωτερική αναζήτηση, σας αναφέρω αυτά που άκουσα, αυτά που παρατήρησα και αυτά που αισθάνθηκα γύρω από αυτό το θέμα.
Η έννοια της μαμάς είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτή: του εγώ, της θυσίας και της αγάπης. Όλα αυτά μαζί, σε διαφορετικές ποσοστώσεις διαμορφώνουν κάθε φορά και μία άλλη μαμά.
Όμως, ανάλογα και με τη στιγμή που βιώνεις αυτή τη λέξη, θα την χαρακτήριζες και κάπως αλλιώς. Αυπνία, κούραση, αγκαλιά, στοργή, φροντίδα, στήριγμα, εξάρτηση, χρώμα, απλυσιά, φάρος, πρότυπο, παράδειγμα προς αποφυγή, παράδειγμα προς μίμηση,ασφάλεια, ανιδιοτελής αγάπη, αποδοχή, ο άνθρωπος που με έφερε στον κόσμο, ο άνθρωπος που καθορίζει σε μεγάλο ποσοστό αυτό που είμαι, χαρά, ευτυχία, λύτρωρη.
Αυτές είναι μερικές από τις λέξεις που κάποιοι χαρακτήρισαν τις μαμάδες τους, η μίλησαν για τον εαυτό τους σαν μαμάδες.
Μία στιγμή είναι αρκετή για να γίνεις κάτι απ όλα αυτά ή και όλα αυτά. Μία στιγμή που μπορεί να συμβεί από ένα τοκετό, ή από μία συμβολαιογραφική πράξη. Η στιγμή που σταματάς να ζεις μόνο για σένα, είναι η στιγμή που σε κάνει μαμά, με όποιο τρόπο και αν έγινε αυτό. Ξαφνικά ζεις, αγαπάς και φροντίζεις τις ζωές σας, σύμφωνα με ένα ή και παραπάνω παιδιά.
Για μένα, το πιο ωραίο, το είπε η δική μου μαμά. Η μαμά είναι χρώματα, και τα παιδιά είναι ο καμβάς. Κάθε παιδί θα το χρωματίσεις αλλιώς και πάντα εκείνο θα χρειαστεί να κάνει διορθώσεις. Αρκεί να μπορέσει να δει το έργο του και να σβήσει τα σημεία που το ενοχλούν.
Και αν σκεφτεί κανείς, γιατί γίνεται τόσος ντόρος γύρω από μία εμπορική πλέον γιορτή. Θα σου πω το εξής: γιατί είναι δύσκολο φίλε μου να είσαι μαμά. Είναι δύσκολο να θυσιάζεις από τον εαυτό σου κάθε μέρα για να μπορέσεις να χτίσεις μία προσωπικότητα που θα μπορέσει να σταθεί στην κοινωνία. Είναι δύσκολο να καταλάβεις τα συναισθήματα του παιδιού σου όταν θες να φωνάξεις για τα δικά σου. Είναι δύσκολο να αγαπάς για χρόνια κάποιον, που δεν ξέρει τι σημαίνει αγάπη. Είναι δύσκολο να ξενυχτάς, για να βεβαιωθείς ότι κάποιος άλλος είναι καλά. Είναι δύσκολο να καταφέρεις να πείσεις το παιδί σου, ότι εσύ θα είσαι εκεί ό,τι και αν του συμβεί, ό,τι και αν αποφασίσει για τη ζωή του, ό,τι λάθος και αν κάνει. Και αν καταφέρεις ποτέ να ακούσεις ότι ¨για μένα υπήρξες στήριγμα, και μου αρκεί μία αγκαλιά σου για να είμαι καλά¨, τότε ξέρεις ότι κάτι κάλο έκανες και έχεις κάθε
λόγο να γιορτάσεις γι αυτό.
Χρόνια πολλά μανούλες όλου του κόσμου, χρόνια πολλά ΜΑΜΑ!
