Είναι μία από τις φράσεις κόκκινο πανί για μένα!
Σας έχω πει ήδη την ιστορία μου με το θηλασμό στο άρθρο Θηλάζοντας με ψευδοθηλή και ξέρετε πόσο δυσκολεύτηκα, οπότε κάθε φορά που άκουγα αυτή τη φράση οριακά κρατούσα τον εαυτό μου από το να τσακωθώ.
Καταλαβαίνω ότι κανένας δεν λέει κάτι με την πρόθεση να σε μειώσει ή να σε κάνει να φανείς ανεπαρκής, όταν όμως έχεις προσπαθήσει τόσο πολύ γι’ αυτό, οι ισορροπίες είναι λεπτές.
Επειδή είναι πολύ ευαίσθητο θέμα και εύκολα μπορούμε να κάνουμε αυτό που λέγεται στις μέρες μας “mom shaming”, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι η δική μου θέση είναι η εξής: Κάθε μανούλα θα είναι το ίδιο καλή μάνα είτε ταΐσει το παιδί της με φόρμουλα είτε με δικό της γάλα. Αυτό που μετράει είναι στο τέλος της ημέρας να έχουμε μία δυάδα που να είναι ευτυχισμένη.
Πρέπει να ξεκινήσουμε από την παραδοχή ότι είμαστε μία γενιά, που το μεγαλύτερο ποσοστό από εμάς μεγάλωσε με ξένο γάλα, και αυτό γιατί εκείνες τις εποχές το ξένο γάλα συνταγογραφούνταν και είχαν πείσει τις μαμάδες μας ότι είναι πιο πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά από το μητρικό. Ευτυχώς τώρα, μετά από τόσες έρευνες και μεταναλύσεις, έχει αποδειχτεί ότι ο παραπάνω ισχυρισμός ήταν τουλάχιστον ψευδής. Αυτό όμως είχε σαν αποτέλεσμα να “χάσουμε” από την υποστήριξη και την καθοδήγηση που χρειαζόμαστε οι περισσότερες από εμάς, από τις εμπειρότερες μαμάδες μας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα περιστατικό, με ένα κοριτσάκι 5 χρονών έξω από το γραφείο του παιδιάτρου μας, που όταν με είδε να θηλάζω, γεμάτη έκπληξη με ρώτησε «έχουμε γάλα εδώ;» και μου έδειξε το στήθος της. Χωρίς να το σκεφτώ πολύ της απάντησα «ναι, όλες οι μαμάδες έχουμε γάλα εκεί», και εκείνη τότε μου είπε «η μαμά μου δεν έχει, ο αδερφός μου πίνει από το μπιμπερό».
Έχω ξαναπεί ότι μία καινούργια μαμά, έχει πολλούς λόγους για να αισθάνεται ανασφαλής, και ο πρώτος με τον οποίο έρχεται αντιμέτωπη είναι το αν το παιδί της χορταίνει. Το χειρότερο για μένα όμως, είναι που αυτή την ανασφάλεια σου τη φυτεύουν ήδη από το μαιευτήριο. Είναι πολύ συνηθισμένο να ακούς ότι τις πρώτες μέρες οι μαμάδες δεν έχουν γάλα και τα μωρά τους δεν χορταίνουν, οπότε ας ξεκινήσουμε με λίγο ξένο και στην πορεία το βρίσκουμε και με το θηλασμό. Αν ξεκινήσεις με την παραδοχή ότι δεν είσαι αρκετή όταν το μωρό σου χρειάζεται μόλις δύο σταγόνες γάλα για να χορτάσει, τότε γιατί να είσαι αργότερα;
Θυμάμαι πως τις πρώτες μέρες, όταν έπαιρνα το μωρό μου αγκαλιά, απλή αγκαλιά, ένιωθα ένα πόνο στη μέση, που θύμιζε πόνο περιόδου. Το ίδιο συνέβαινε και όταν τον θήλαζα. Αργότερα έμαθα ότι αυτούς τους πόνους, τους λένε υστερόπονους και συμβαίνουν από την παραγωγή ορμονών που βοηθούν τη μήτρα να «ξανακατέβει» στην αρχική θέση που είχε πριν την εγκυμοσύνη. Κι όλα αυτά, με μία απλή αγκαλιά. Γιατί λοιπόν να αμφιβάλλω για ένα σώμα που έχει μεριμνήσει για όλα; Μήπως να αφήναμε τελικά τις ορμόνες να κάνουν τη δουλειά τους;
Εγώ δυστυχώς αρκετά νωρίς ήρθα αντιμέτωπη με την υποψία ότι το γάλα μου δεν ήταν αρκετό. Την δωδέκατη μέρα λοχείας μου, κόλλησα covid19. Τα συμπτώματά μου ήταν πυρετός και βήχας. Όπως ήταν αναμενόμενο κόλλησε και το μωρό και ο άντρας μου. Το μωρό είχε απλώς συνάχι, τίποτα παραπάνω. Ο δικός μου υψηλός πυρετός, σε συνδυασμό με τον θηλασμό, είχαν ανεβάσει πολύ τις απαιτήσεις μου σε υγρά, τα οποία όμως όσο και αν έπινα, δεν φαινόντουσαν αρκετά για να επανέλθει η ποσότητα του γάλακτος που είχα. Εκεί έγινε και η πρώτη μου επαφή με το ξένο γάλα. Ζήτησα να μου φέρουν ένα κουτί για να είμαι σίγουρη πως ότι και να συμβεί θα έχω να ταΐσω το μωρό μου. Δεν σταμάτησα λεπτό να θηλάζω φυσικά, αλλά ένα βράδυ, από την κούραση και την εξάντληση, προτίμησα να του δώσω λίγο ξένο γάλα, για να μπορέσω να κοιμηθώ περισσότερο και να ξεκουραστώ.
Πρέπει να ομολογήσω ότι αυτή η ύπαρξη της σκόνης στο ντουλάπι της κουζίνας ήταν μεγάλος πειρασμός. Έμεινε στο ντουλάπι το ίδιο κουτί για σχεδόν τρεις μήνες, μέχρι που έληξε και το πετάξαμε. Το είχα χρησιμοποιήσει κάποιες νύχτες που ένιωθα ότι το παιδί έχει εκνευρισμό και δεν μπορούσα να τον ηρεμήσω με το στήθος, και σε κάποιες βόλτες με το καρότσι, που επίσης δεν ένιωθα άνετα να θηλάσω έξω με την ψευδοθηλή. Καταλυτικό όμως ρόλο για να μπει ένα τέλος πια στην ανασφάλειά μου σε σχέση με το θηλασμό, στάθηκε μία κουβέντα που είχα με μία φίλη μου. Εκείνη είναι ήδη μαμά από ένα οκτάχρονο κορίτσι. Την θήλασε αποκλειστικά για σχεδόν δύο χρόνια. Είχαμε κανονίσει λοιπόν να πάμε για καφέ κάπου κοντά στο σπίτι μου. Θα πήγαινα με τα πόδια. Τι θα γινόταν όμως αν το μωρό έκλαιγε στη μέση του δρόμου γιατί πεινούσε; Έφτιαξα λοιπόν λίγο γάλα, λιγότερο από αυτό που θα έπρεπε αναλογικά να πιει για την ηλικία του, και του το έδωσα πριν να φύγουμε. Στη συζήτηση απάνω, λέγοντας όλους τους φόβους, τους προβληματισμούς και τις ανασφάλειές μου, της είπα ότι έδωσα ξένο γάλα πριν φύγουμε από το σπίτι, αλλά όχι 90γρ που θα έπρεπε κανονικά, αλλά 60. Πριν προλάβω να ολοκληρώσω μου είπε ένα «α, δεν ξέρω». Την κοίταξα κάπως αμήχανα, της εξήγησα ξανά τι εννοούσα, και μου απάντησε ξανά «ναι δεν ξέρω, δεν ασχολήθηκα ποτέ με γραμμάρια». Λες και κάποιος μου άνοιξε το φως μέσα στο δωμάτιο ένιωσα. Το είχε τόσο ξεκάθαρο στο μυαλό της, ότι το παιδί της απλώς θα έτρωγε από εκείνη, τόσο όσο ήθελε, κάθε όποτε ήθελε και αυτό ήταν όλο. Ούτε γραμμάρια, ούτε ωράρια την ενδιέφεραν. Και κάπως έτσι, αποφάσισα ότι θέλω να είμαι αυτή η κουλ μάνα που είχα απέναντί μου, και όχι η φρικαρισμένη που είχα αφήσει σπίτι.
Είναι εύκολο να υποθέσεις ότι το μωρό σου δεν χορταίνει, γιατί τρώει κάθε δύο ώρες. Ενώ της φίλης σου που δίνει σκόνη, τρώει μόνο έξι φορές το εικοσιτετράωρο. Πολλές φορές υπολόγιζα πόση ποσότητα γάλακτος θα έδινα αθροιστικά αν τάιζα με μπουκάλι, και πόση θηλάζοντας ανά δύο ώρες υπολογίζοντας τα λιγότερα πιθανά γραμμάρια. Στο τέλος το άθροισμα έβγαινε το ίδιο ή παραπάνω, αλλά στα αλήθεια είχα κουράσει τον εαυτό μου και τους γύρω μου με αυτό το θέμα.
Επίσης είναι πολύ συχνό φαινόμενο να πέφτουμε στην παγίδα του θηλάστρου. Μου εμφανίζονται κάποια tik tok με μαμάδες, που με μία άντληση έχουν γεμίσει δύο μπουκάλια. Και εγώ με 7 μηνών παιδί, αν βγάλω 150 γρ, σκέφτομαι ότι πήγε εξαιρετικά. Η αλήθεια είναι ότι δεν βγάζουμε όλες οι μαμάδες το ίδιο γάλα με το θήλαστρο. Και γι αυτό, βεβαιώθηκα από κάποιους κόμπους που δημιουργούνταν κάποιες φορές με γάλα στο στήθος που μου προκαλούσαν πόνο. Πολλές φορές, αυτοί οι πόνοι, δεν με άφηναν ούτε να κοιμηθώ και δεν άντεχα να περιμένω το μωρό μου να ξυπνήσει για να με θηλάσει. Δοκίμαζα ζεστά μπάνια, μασάζ στο μαστό και θήλαστρο και έβγαζα 40γρ με τον πόνο να μαλακώνει αλλά να μην υποχωρεί. Όταν όμως έμπαινε το μωρό στο στήθος, ο πόνος εξαφανιζόταν. Ξεκάθαρα, το ερέθισμα που δέχεται ο μαστός από το βρέφος είναι εντελώς διαφορετικό από ένα πλαστικό εξάρτημα που κάνει μία συνεχόμενη κίνηση συγκεκριμένης πίεσης.
Η μόνη αλήθεια είναι ότι ο θηλασμός είναι άρικτα συνδεδεμένος με την φράση ¨προσφορά και ζήτηση¨. Όσο πιο συχνά το μωρό σου βρίσκεται πάνω σου, τόσο περισσότερο θα παίρνει ο εγκέφαλός σου το μήνυμα ότι το μωρό σου έχει ανάγκη από γάλα. Άδειο στήθος συνεπάγεται παραγωγή γάλακτος, γεμάτο στήθος συνεπάγεται μείωση γάλακτος. Αν στο μυαλό μας εντυπωθούν αυτοί οι κανόνες τότε δεν θα απογοητευόμαστε αν το μωρό μας κλαίει, βγάζοντας το συμπέρασμα ότι δεν χορταίνει από εμάς.
Δεν θα ξεχάσω την πρώτη μας επίσκεψη στο γιατρό, που τον πρώτο μήνα πήρε το μωρό 950γρ.. Ήμουν έτοιμη να τον πάρω και να φύγουμε, λες και δεν είχε να εξετάσει τίποτα άλλο ο γιατρός. Εμένα η έννοια μου ήταν αν έτρωγε. Και έτρωγε, και χόρταινε και όλα πηγαίνουν μέχρι σήμερα εξαιρετικά.
Δέχομαι ότι δεν είναι το ίδιο εύκολο για όλες τις μαμάδες να θηλάσουν. Σε κάποιες βγαίνει αβίαστα και σε κάποιες άλλες με μεγάλη προσπάθεια. Όπως και αν έχει όμως, ό,τι και αν αποφασίσουμε να κάνουμε στο τέλος, καλό θα ήταν να έχουμε τη γνώση, την υποστήριξη και την επιλογή. Πρέπει να παραδεχτώ ότι χωρίς την υποστήριξη της μαίας μου, ενώ ήθελα τόσο πολύ να θηλάσω, θα τα είχα παρατήσει ένα εκατομμύριο φορές.
