Το τεστ βγήκε θετικό… μπορεί να ήταν κάτι που περίμενες καιρό ή που ήρθε ξαφνικά, το πιθανότερο όμως είναι πως η καρδιά σου χτύπησε λίγο πιο δυνατά βλέποντας το, την ανακοίνωση πως ένα ταξίδι ξεκινά! Πρόκειτα για ένα συγκλονιστικό ταξίδι, πράγματι, το σώμα μεταμορφώνεται και επιτρέπει μια νέα ζωή να αναπτυχθεί, ώσπου 40 περίπου βδομάδες αργότερα να συναντηθείτε…
Ξεκινάς να διαβάζεις, να ενημερώνεσαι, να συζητάς για το θαύμα αυτό που συμβαίνει στο σώμα σου. Αρχίζεις σιγά σιγά και δειλά δειλά να φαντάζεσαι το πλασματάκι που τεντώνεται και στριφογυρνάει μέσα στην κοιλιά σου… «μακάρι να πάρει τα μάτια σου…», οραματίζεσαι τη στιγμή που θα το κρατήσεις στην αγκαλιά σου…το μυαλό σου ταξιδεύει στο μέλλον, ακούει μια παδική φωνούλα να σε αποκαλεί «μαμά»…
Πότε μια γυναίκα γίνεται άραγε μητέρα? Υπάρχει μία στιγμή που ανάβει άραγε ένας διακόπτης και ξυπνάει αυτή η νέα ιδιότητα? Τι είναι ικανό να ξυπνήσει αυτό το περιβόητο «μητρικό ένστικτο»? Το θετικό τεστ εγκυμοσύνης, η πρώτη κλωτσιά του μωρού που θα νιώσεις? Να δεις το μωρό σου για πρώτη φορά?
Οι απαντήσεις μπορεί να είναι πολλές, πιθανόν διαφορετικές για κάθε μητέρα…και εκεί είναι που σκεφτόμαστε πως οι μέχρι τότε εμπειρίες μας, οι αντιλήψεις μας σχετικά με την οικογένεια και τη μητρότητα, το περιβάλλον και η κουλτούρα μας παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο πώς αντιλαμβάνεται και βιώνει κάθε γυναίκα την εμπειρία της εγκυμοσύνης και της μητρότητας. Αυτό που ποικίλλει επίσης, και ενδεχομένως να δέχεται λιγότερη προσοχή, είναι το εύρος των συναισθημάτων που μπορεί να βιώσει μία γυναίκα σε αυτή την τόσο έντονη περίοδο της ζωής της. Σε αντίθεση με τις προσδοκίες με βάση τις ταινίες ή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για λαμπερά χαμόγελα και κύματα ευτυχίας που τυλίγουν την εγκυμονούσα, είναι σημαντικό να αποδεχτούμε και να αγκαλιάσουμε μία πιο ανθρώπινη συανισθηματική εμπειρία, που περιλαμβάνει άγχη, φόβους, αγωνίες, προσδοκίες, διλήμματα και ματαιώσεις.
Η περίοδος της εγκυμοσύνης είναι κατά μία έννοια μία φάση προετοιμασίας όχι μόνο σωματικής αλλά επίσης συναισθηματικής για την έναρξη μίας πολύτιμης σχέσης, με το μωρό που έρχεται. Αναμένοντας να συναντήσουμε τον καινούριο άνθρωπο που έρχεται στη ζωή μας, προετοιμαζόμαστε και για τις αλλαγές που θα έρθουν στην καθημερινότητά μας, την ταυτότητά μας, τη σχέση με το σύντροφό μας. Πρόκειται για εσωτερικές διεργασίες, άλλες πιο επιφανειακές και άλλες σε βάθος, που ξεκινούν πολύ πριν την πρώτη αγκαλιά με το μωρό και προετοιμάζουν το έδαφος για την γέννηση της… μητέρας.
Προηγούμενες σχέσεις, η δική μας παιδική ηλικία και δεσμός με την οικογένεια έρχονται να δώσουν υφή στις συναισθηματικές επενδύσεις και τις προσδοκίες αυτής της περιόδου. Μία περίοδος που κοιτάζει προς μία γραμμή τερματισμού, την στιγμή του τοκετού, αμελώντας ωστόσο κάποιες φορές ότι η ίδια γραμμή αποτελει και αφετηρία της κοινής πορείας στη ζωή που ξεκινά. Για το λόγο αυτό οι συναισθηματικές ανάγκες αυτής της περιόδου είναι σημαντικό να δέχονται την κατάλληλη προσοχή και φροντίδα.
Έχοντας το χώρο και το χρόνο να εκφράσει τις σκέψεις και τα συναισθήματα της ελεύθερα, σε ένα πλαίσιο ασφάλειας και αποδοχής, σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο μπορεί να ανακουφίσει ανησυχίες και να βοηθήσει τη μέλλουσα μητέρα να προσεγγίσει τις νέες συνθήκες που αντιμετωπίζει με μία αίσθηση ενδυνάμωσης.
